17تیر 92

سلام سلام  دخمل گلم

حالا واسه خودت خانمی شدی و منم یکم حال و حوصله م اومده سر جاشو دارم شروع میکنم واسه نوشتن راستش رو بخوای وقتی سریال کنان بیگ و لامیا رو میبینم به لامیا حسودیم میشه که حس نوشتنش همیشه باهاشه و خودم دوست داشتم بیشتر تو یه دفتر مینوشتم چون قشنگتره بهر حال اومدم که در خدمت شما باشم عشقم .

نیمی از اولین ماه تابستون هم شد و روزها دارن به سرعت برق و باد میگذرن مسئله خونه هم که فعلا منتفی شده و ما هم دیگه کار خاصی نداریم که فکر و ذهنمون رو بهش دچار کنیم با بابایی تصمیم گرفتیم حالا که نمیری مهد حداقل چند جایی کلاس اسمت رو بنویسیم تا حوصله شما بیشتر از این سر نره من بیشتر دوست داشتم شنا و نقاشی بری , اما با تمایل شما و اصرار بابایی کلاس اسکیت اسمت رو نوشتیم و یه روز رفتیم منیریه و اسکیت و لوازم جانبیش رو واست خریدیم و کلی خوشحال شدی و همون شب پوشیدی و امتحانش کردی .

یکشنبه 16 اولین جلسه کلاست بود چقدر خوشحال بودی و ذوق زده , بچه های بزرگتر کلی هوات رو داشتن و از شیرین زبونیت خوششون اومده بود مربیت هم بعد کلاس بهم گفت که دخمل شیطون و شیرین زبونی داری , به نظر میرسه اونم از شما خوشش اومده مخصوصا که وقتی برگشته بهت گفته حالا بگو من اسکیتم بهتره یا تو ؟ تو هم با اعتماد به نفس  گفتی : من  کلی هوات رو داره آخه از همه کوچولو تری ؛

برگشتنی به خونه زود زنگ زدی به بابایی و از کلاس تعریف کردی و بعدش به ترتیب مامان جون و بابایی جون و دایی حسن .

امروز صبح بردمت تا عکس پرسنلی بگیری و خیلی برات جالب بود برگشتی گفتی من که عکس گرفتم فکر کردی میبرمت آتلیه , آخه این سری که بردمت کلی از خودت نظر در کردی و خودت رو تحویل گرفتی تو عکاسی از این که میدیدی باید رو صندلی خشک و با قیافه بشینی تعجب کردی و قیافه ت خنده دار شده بود . امروز جایی نرفتیم و بیشتر خونه بودیم و شما هم با اسباب بازی ها و دفتر نقاشیت سرگرم .

الانم که دارم مینویسم برات خوابی , البته به عشق فردا که بری کلاس ؛ موقع خواب گفتی چرا پس صبح نمیشه , منم یه بوس گنده کردمت و گفتم چشات رو ببندن تا هوا روشن شه , چشات رو بستی و خوابیدی به همین سادگی ...

بوس عشقم