پنجشنبه 30آبان

بعد کلی بریم و نریم خونه عمه , بالاخره سپیده جون گفت که امروز بعد ناهار میان پیش ما و فربد رو میزارن پیش ما و بعد میرن یکی دوساعتی بازار , و منم مجبور شدم قبول کنم کلا از این کار خوشم نمیاد چون از مسئولیتی که قبول میکنم میترسم ممکنه هر لحظه اتفاقی بیافته که خارج از ذهن و پیش بینی آدم باشه بخاطر همین تا سعی دارم اینطور مسئولیتها رو به عهده نمیگیرم ولی بخاطر سرمای هوا دلم نیومد بچه رو ببرن ناگفته نمونه که فربد هم مدام هوای مادرش رو میکرد و کلی بغض که دلم داشت ریش ریش میشد وقتی مامانش رو دید از خوشحالی گریه کرد و من مونده بودم این احساس یه بچه یکسال و سه ماه رو چی میشه اسم گذاشت .

کلی باهم بازی کردین و فربد هم چون چند ساعتی رو با من بود نسبت به من هم لطف زیاد داشت و مدام میومد تو آشپزخونه پیش من و میخندید بهم و خوشحال بود من هم همینطور.

شب بعد شام و یه دور همی همیشگی آماده شدیم که بخوابیم .

شما هم تو نگهداری فربد خیلی بهم کمک کردی و مدام مواظبش بودی که کار خطرناک نکنه من بیشتر میترسیدم که به سمت شومینه بره و وقتی ازت خواستم که مواظبش باشی دیگه سنگ تموم گذاشتی و اجازه نمیدادی به هیچ سمتی بره