با خاطرات گذشته تا امروز

 چون خیلی دیر با این وب آشنا شدم  به همین خاطر مروری از خاطرت گذشته رو برایت مینویسم : 

دختر گلم نمیدونی وقتی که فهمیدم که تورو باردارم چه حالی شدم مخصوصا که فهمیدم تو یه دختر ناناز خواهی شد وای خدای من ، نمیدونی بابا چه ذوقی کرد تو دوره حاملگیم بارها بهم میگفت که کاش بچه مون دختر بشه و خدا هم آرزوشو برآورده کرد شما تو یه شب سرد توصبح پنجشنبه دی ماه 1388 ساعت 3:20 به این دنیا پا گذاشتی و چون من بیهوش بودم (بخاطر عمل سزارین) نتونستم صدای گریه دخمل گلمو بشنوم .اولین چیزی که موقع بهوش اومدن از مامانی پرسیدم این بود که تو سالمی ، نمیدونم یه چیز طبیعیه که همه مامانا اولین بار میپرسن بهر حال خیلی خیلی خوشحال بودم ودرد عمل یادم رفته بودمخصوصا که تورو دیدم آخه میدونی در طول دوره بارداری منو بابا جون همش در مورد تو حرف میزدیم و نظر میدادیم من میگفتم بینیت  خدا کنه به من بره بابات میگفت خدا کنه رنگ پوستش سفید باشه مثل من ، خلاصه کلی چیزای دیگه ، باور کردنی نبود که خدا حرفهای ما رو گوش میکردو همونجوری هم شد

دخملی وقتی اومدی خونه روز تاسوعا بود و چون بیمارستان محل تولدت ( بیمارستان سپیر - بهارستان ) خیلی شلوغ بود و پر از هیت های عزا داری  مجبور شدیم ساعت 12 ظهر بیایم خونه خیلی دوست داشتم زودتر برگردم خونه در کل از فضای بیمارستان خوشم نمیاد ولی برای سلامتی تو بهتر دیدم یه شب شده  تو بیمارستان بمونم  که خدا رو شکر تو هم زردی نداشتی و  وضعیت جسمانیت خوب بود ، دیگه کم کم داشتم آماده یه زندگی جدید تو خونه در کنار تو بابا پدرام میشدم و خیلی خوشحال بودم .

6 روز بعد شما اولین حموم خودتونو با کمک من و مامانی انجام دادین و در طول حمام هم اصلا نه گریه کردین نه صدایی از تون در اومد تقریبا این اتفاق تا الان که شما یک سال و هفت ماهه هستی به همون منواله یعنی عاشق حموم کردن ، دخمل من عاشق حمومه ؛ 

حالا دیگه خونمون خیلی شلوغ میشد و همه برای دیدن شما  می اومدن  کم کم تصمیم گرفتم تا با مامانی برم رشت چون اون خیلی مدت بود که اومده بود و خوب کلی کار وزندگی داشت واسه همین بهتر دیدیم که بریم رشت تا اونجا کنار مامانی بهتر بتونم به شما گلکم برسم  و خیلی ها هم منتظر بودن تا اونجا ما رو ببینن .

گلم الان که دارم این خاطرات رو مینویسم تو یک سال و هفت ماهه هستی خوب دیر با این وب آشنا شدم از طرفی بخاطر سرعت پایین اینترنت و کارای روزمره ممکنه نتونم خاطرات تمام روزهای زندگی در کنار تو رو یادداشت کنم اما تا جایی که بتونم  خاطره روزهایی رو که عکس هم ازش دارم برات ثبت میکنم  مابقی هم وقتی بزرگ شدی شفاها براتون تعریف میکنم خوبه ؟

خوب یکسری عکسها هم تو آرشیو لپ تاپ به نام شما و با تاریخ برات گذاشتم تا بزرگ که شدی لذت دیدن خودت رو ببری و خوشحال بشی.  

دیگه در طول روز چه کاری میتونم داشته باشم جز نگهداری خوشگلم ، تصمیم گرفتم تمام لحظات ناب زندگی تو رو عکس بگیرم تا برای خودم و تو به یادگار بگذارم چون با گذشت  روزها دیگه نمیشه اون لحظه رو دوباره با تو داشته باشم دوستت دارم دوستت دارم .